Ἄρθρο τῆς Σοφίας Ἄντζακα
Δὲν ἔχει καμμία σημασία ἂν πήραμε ἢ δὲν πήραμε τὴ στοργὴ ποὺ θέλαμε ἀπὸ τὸ παιδικὸ περιβάλλον μας. Γι΄ αὐτὸ ἂς μὴν ἀναζητᾶμε τὴν αἰτία στὰ παλιὰ γεγονότα. Τὸ ὑπόβαθρο πίσω ἀπὸ τὴν θετικὴ ἢ ἀρνητικὴ συμβολὴ τῶν ἄλλων στὶς ἀπαιτήσεις μας εἶναι ἀποκλειστικὰ δικό μας, ἔμφυτο. Οἱ συνθῆκες ἁπλῶς τὸ τονίζουν.
Σκεφτήκαμε ποτὲ ὅτι ἴσως ὁ ἄνθρωπος νὰ γεννιέται μὲ ἕνα ἀπόθεμα στέρησης ἢ δυστυχίας ποὺ γίνεται πηγὴ ὅλων τῶν ἀπαιτήσεών του ἀπὸ τοὺς ἄλλους; Σκεφτήκαμε ἐπίσης ὅτι ἡ ὕπαρξη αὐτῆς τῆς κατάστασης μπορεῖ νὰ παίζει ἕνα ρόλο πολὺ διαφορετικὸ ἀπὸ αὐτὸν ποὺ νομίζουμε; Τί νομίζουμε; Ἀκόμα καὶ κεῖνοι ποὺ ὑποπτεύονται ὅτι αὐτὴ ἡ κατάσταση εἶναι ἔμφυτη (καὶ ὄχι προϊὸν ἐξωτερικῶν ἐπιδράσεων), τὴν παίρνουν ὡς δεδομένη (ἔτσι γεννηθήκαμε, αὐτὴ εἶναι ἡ φύση ἢ ἡ μοῖρα τοῦ ἀνθρώπου) καὶ κάνουν ὅ,τι μποροῦν γιὰ νὰ γεμίσουν τὴν ἐσωτερικὴ στέρηση μὲ ἐξωτερικὰ παραγεμίσματα. Καὶ ἔτσι δὲν ἀξιοποιοῦν τὴν μοναδικὴ εὐκαιρία γιὰ πληρότητα ποὺ ἔχει δοθεῖ στὸν ἄνθρωπο. Ἂς σκεφτοῦμε τώρα μήπως αὐτὴ ἡ ἔμφυτη κατάσταση μᾶς ἔχει δοθεῖ σὰν ἐρέθισμα, σὰν ἀφετηρία γιὰ κάτι ἄλλο. Τί ἄλλο; Γιὰ πληρότητα βέβαια, ἀφοῦ ἡ αἴσθηση τῆς στέρησης ἀπαιτεῖ ὁπωσδήποτε τὴν πληρότητα. Ἀλλὰ τί εἴδους πληρότητα; Αὐτὴν ποὺ ἀναζητοῦμε μὲ ἀπόγνωση ἀπὸ τοὺς ἄλλους, χρησιμοποιῶντας ὅλων τῶν εἰδῶν τὰ τεχνάσματα, καλλιεργῶντας ἐλαττώματα, διαφυγές, πλαστὲς καταστάσεις εὐτυχίας κλπ ἢ κάποιαν ἄλλη πληρότητα, ἀνεξάρτητη ἀπὸ κάθε ἐξωτερικὸ παράγοντα καὶ ποὺ βρίσκεται ἴσως στὰ ἴδια μας τὰ βάθη;
Ὅποιος ἔχει διαπιστώσει τὸ μάταιο τῆς ἐκπλήρωσης τῶν αἰτημάτων του γιὰ πληρότητα στὸν ἔξω κόσμο, παύει πιὰ νὰ ἔχει τὶς παλιὲς ψευδαισθήσεις καὶ σταματᾶ τὴν ἐξωστρεφῆ δράση του. Αὐτὸ σημαίνει: κόβω τὰ ἐλαττώματα καὶ τὶς διαφυγές μου γιατί ξέρω ὅτι δὲν πρόκειται μ’ αὐτὰ νὰ πετύχω τὴν πληρότητα. Κόβω ὅλες τὶς ἀπαιτήσεις μου ἀπὸ τοὺς ἄλλους ἀνθρώπους. Καὶ συσπειρώνω ὅλες τὶς δυνάμεις μου στὴν ἀντιμετώπιση αὐτῆς τῆς ἔμφυτης κατάστασης τῆς στέρησης ποὺ ἴσως νὰ φαντάζει στὰ μάτια μου σὰν θάνατος (θάνατος τῶν ἐξωστρεφῶν δραστηριοτήτων μου). Ἂν μείνω μ’ αὐτὴν τὴν δυσάρεστη ἐσωτερικὴ κατάσταση, τότε ἴσως ἀνοίξει μιὰ πόρτα (μιὰ πίσω πόρτα) ποὺ θὰ μὲ ὁδηγήσει στὴν ἔμφυτη πληρότητα ποὺ κρύβεται μέσα μου, κάτω ἀπὸ τὸ στρῶμα τῆς στέρησης.
Καθὼς βλέπουμε λοιπόν, δὲν ὑπάρχει ἄλλος τρόπος γιὰ τὴν πλήρωση, ἀπό: τὴν ἀνάλυση τῶν ἐλαττωμάτων, τὴν ἀναγωγή τους στὴν ρίζα τους, τὴν ἀνακάλυψη τῆς ἔμφυτης στέρησης, τὴν ἀποφυγὴ κάθε ἐξωστρεφοῦς σπατάλης καὶ τῆς συγκέντρωσης στὸ ὑπόστρωμα τῆς στέρησης.